नेकपा–माओवादी

नेकपा–

माओवादी आमसमुदायको सबैभन्दा अग्रमोर्चामा रहेको पार्टी हो ।

यो पार्टी शान्तिकालीन

सङ्क्रमणको सङ्गठनात्मक दृष्टिले

तदर्थवादी ज्वरोबाट अझै प्रताडित छ ।

विचारधारात्मक दृष्टिले

जनयुद्धको जगमा जनविद्रोहको राजनीतिक

कार्यदिशा प्रस्ट भए पनि व्यावहारिक

दृष्टिले जनविद्रोह र

जनयुद्धका बीचको अन्तरसम्बन्ध,

अन्तरविरोध र पारिस्थितिक

मूल्याङ्कनको मामिलामा अस्पष्टता रहेको देखिन्छ

। यसकारण

क्रान्तिकारी माओवादी पार्टीको सामुन्ने

सबैभन्दा महत्वपूर्ण

चुनौती भनेको विद्रोहको सिद्धान्तलाई

व्यवहारमा फेर्नु हो र

नयाँ जनवादी क्रान्तिका न्यूनतम

कार्यभारलाई पूरा गर्नु हो । नेकपा–

माओवादीलाई पेसेवर कार्यकर्ता एवम्

सर्वहारावर्गको अग्रदस्ताको पार्टीमा रूपान्तरण

गर्नुपर्दछ । पार्टी कार्यकर्ताको जुझारु

एवम् लडाकु चरित्रलाई शान्तिपूर्ण

सङ्क्रमणकालीन परिस्थितिले कमजोर

मात्र तुल्याएको छैन, सम्झौतावादी एवम्

समन्वयवादी दिशातिर धकेलिरहेको छ ।

जनविद्रोहको राजनीतिक

कार्यदिशा लागू गर्न लडाकु चरित्र

भएका जुझारु कार्यकर्ता र जनसमुदाय

महत्वपूर्ण हतियार हुन् । अहिले

जनयुद्धको नेतृत्व र चेतनाबाहेक जनयुद्धीय कुनै

पनि संरचना कायम छैनन् । यसर्थ, जनयुद्धीय

नेतृत्व र चेतनालाई जनविद्रोहको आम

कार्यदिशासँग जोड्नुको विकल्प छैन ।

जनविद्रोहको आम

कार्यदिशाको नेपाली परिस्थितिअनुरूप

को ढाँचा र

स्वरूपका सम्बन्धमा स्पष्टता आवश्यक छ ।

यदि विद्रोह सिद्धान्तबाट जीवन

बनाउँछौँ भने उपर्युक्त शर्त पूरा हुनैपर्दछ ।